Ciekawsko

         Malala Yousafzai, która poświęcona jest ta książka, to młoda Pakistanka znana z walki o prawa dziewczynek do nauki. Zrobiło się o niej głośno szczególnie w tym roku, kiedy to razem z Kailash`em Satyarthi`m została  laureatką pokojowej nagrody nobla. Już mając 11-lat utworzyła własnego bloga i pod pseudonimem pisała o życiu codziennym w swoim mieście, pod terrorem talibów. Przeciwstawiała się zamykaniem przez nich szkół dla dziewcząt, udzielała razem z ojcem licznych wywiadów i przemówień. " Malala jest dzieckie.Nawet Talibowie nie mordują dzieci" Kiedy skończyła 15 lat zapadł na nią wyrok. Autobus którym wracała ze szkoły został zatrzymamy przez dwóch mężczyzn z bronią. Jeden z nich krzycząc - która to Malala ? - strzelił jej w twarz i ranił dwie inne dziewczyny. Została wywieziona z kraju do Wielkiej Brytanii, gdzie poddano ją licznym operacją i rehabilitacji. Cudem wyzdrowiała. Jednak talibą nie udało się jej uciszyć. Malala wciąż walczy o dostęp do edukacji dla

       Bilety na sale nie są numerowane. To było pierwsze odkrycie. Oczami wyobraźni już widziałam ten tłum cisnący się do pierwszego rzędu. Kiedy otworzono drzwi, problem się wyjaśnił. Widzowie bowiem mieli do wyboru siedzenie na czerwonych huśtawkach (ci szybsi) albo na skrzynkach po piwie (nie, nie było wygodnie), wokół prostokątnego klocka z wbudowanymi z boku ekranami. Całą podłogę pokrywały kawałki gumy, które nie mam pojęcia co miały oznaczać, ale spełniły się doskonale w roli zabijacza czasu dla znudzonych lub zażenowanych widzów.  Sam tytuł jest nawiązaniem do sztuki Gombrowicza, lecz nie należy go do niej odnosić. To jest oddzielny utwór. Główna bohaterka, Iwona, pochodzi z patologicznej rodziny z liczną gromadką dzieci, które kręcą się po scenie. W pewnym momencie zaczynają śpiewać "Iwona jest brzydka, jest płaska jak deska"  i tak dalej, w tym samym stylu, jak na mnie o połowę za długo, bo do widzów dotarło już na początku, że ją przezywają. Następnie okazuje s